Upraszczanie terapii wydaje się dobrym pomysłem.

ASA jest powszechnie stosowanym lekiem w prewencji i leczeniu chorób sercowo-naczyniowych.

Uważny lekarz praktyk musi znaleźć złoty środek, by zapewnić choremu maksimum ochrony sercowo-naczyniowej.

U znaczącej większości chorych terapię nadciśnienia tętniczego należy rozpoczynać od leczenia skojarzonego i preferować preparaty złożone.

Nadciśnienie tętnicze stwierdza się u 70–90% hemodializowanych chorych z przewlekłą chorobą nerek.

Szczególnie obiecującym kierunkiem badań wydaje się wykorzystanie zabiegu denerwacji tętnic nerkowych u chorych z nadciśnieniem tętniczym współistniejącym z obturacyjnym bezdechem sennym.

Najczęstszym stanem poprzedzającym niewydolność serca z zachowaną frakcją wyrzutową jest nadciśnienie tętnicze.

Identyfikacja chorych z rzeczywiście opornym nadciśnieniem tętniczym nie jest łatwa.

W badaniach epidemiologicznych wykazano występowanie liniowej zależności pomiędzy masą ciała a ciśnieniem tętniczym.

Polskie i europejskie wytyczne zalecają stosowanie spironolaktonu u chorych z opornym nadciśnieniem tętniczym.

Rozwój każdej z grup leków hipotensyjnych polegał na wprowadzeniu do praktyki „nowszych” preparatów, swoją charakterystyką bardziej zbliżonych do idealnego leku hipotensyjnego.

W różnych modelach oceny ryzyka sercowo-naczyniowego do modyfikowalnych czynników ocenianych w tych modelach należą przede wszystkim wysokość ciśnienia tętniczego, stężenie cholesterolu i palenie tytoniu

Populacja kobiet z nadciśnieniem tętniczym staje się coraz bardziej różnorodna i wymaga indywidualizacji leczenia hipotensyjnego

Ocena zmienności ciśnienia tętniczego może stanowić dodatkowy wykładnik jakości kontroli nadciśnienia tętniczego.

W ostatnich 3 dekadach występowanie izolowanego skurczowego NT wzrosło do 40% w grupie dorosłych w wieku poniżej 50. roku życia i z nieleczonym NT.

Sam nadmiar tkanki tłuszczowej nie może być jednoznacznie identyfikowany z insulinoopornością.

Ostatnie lata przyniosły duże zmiany w rozumieniu różnych aspektów niewydolności serca (NS). Odkurzono wreszcie dawną koncepcję zastoju żylnego (backward failure), jako jednego z najważniejszych ogniw w genezie objawów, ale także progresji NS.

Oporne nadciśnienie tętnicze stanowi ważny problem kliniczny ze względu na stosunkowo wysoką częstość występowania w populacji chorych na nadciśnienie tętnicze, konieczność przeprowadzenia właściwej diagnostyki i ustalenia skutecznego postępowania terapeutycznego.

Diuretyki pozwalają na osiągnięcie ujemnego bilansu sodowego i wodnego. Znajdują zastosowanie w leczeniu nadciśnienia tętniczego, obniżając ciśnienie tętnicze i zmniejszając śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych.

W obowiązujących wytycznych kładzie się nacisk na jak najwcześniejsze i najbardziej intensywne rozpoczynanie leczenia nadciśnienia tętniczego w celu szybkiego uzyskania wartości docelowych. Podkreśla się, że szybsze obniżenie ciśnienia tętniczego do wartości docelowych przekłada się na bardziej wyrażone zmniejszenie ryzyka sercowo-naczyniowego.